Balıkçılık: Ağ, zıpkın, sepet ve olta
Bizanslı balıkçılar tarafından kullanılan ağlar ketenden yapılırdı, mantar ve batmalarına yardımcı olan kurşun ağırlıklarla donatılırdı.
Deniz kıyısında kullanılan bir avlanma tekniği de “dalyan” olup bu yöntemde bir dizi ağ denizdeki direklere takılırdı. Gözetleme kulelerinde bekleyen ve balık sürülerini gördüğünde balıkçıları uyaran “ton balığı bekçileri” hakkında bilgiler bulunmaktadır.
Olta ile avlanırken balık oltasının ucuna bir kanca keten iple bağlanır; kancalar hayvan kılı genellikle at, inek ya da yaban domuzu kılı ile emniyete alınırdı. Yem olarak ekmek ve kurtlar kullanılırken büyük balıklar için ise et kullanılırdı.
Sepetle avlanma yönteminde ise ıstakoz, yengeç, yumuşakçalar, dikenli salyangozu avlamak için yumuşak yaprak ya da ince dallardan yapılmış olan bir örme sepet kullanılırdı.
Zıpkın ya da mızrak çoğu zaman ahtapot ve ton balığını avlamak için kullanılırdı. Geceleri çam ya da çalı çırpı meşaleleri ışığında avlanmak için daha küçük bir kargı kullanılmaktaydı. Halieutika (balıkçılık hakkında didaktik bir epik) adlı kitabında Oppian balıkçılık lambası ile avlanmayı tanımlamıştır: “Gece hava karardığında, balıkçılar bir meşale yakar ve küçük gemilerine manevra yaptırırlar, saf balığı öldürürler. Çam meşalesindeki reçineden gelen ışığı gören balık mutludur, kayığın etrafındaki kaçınılmaz ateşte zıplar ve acımasız bir biçimde zıpkınlanır.